“Het is sowieso niet slim
om facebookvrienden te worden met je collega’s.”
Zomaar een uitspraak uit
een gesprek dat ik afgelopen weekend voerde. Deze toch wat stellige bewering
werd onderbouwd met termen als verstoorde verhoudingen en meer van dat soort
verstandigheden. En weet je… ik snap het. Met je collega’s heb je een zakelijke
verhouding, met je (facebook)vrienden deel je je privé. En iedereen kan zich situaties,
foto’s of uitspraken voorstellen, waarvan je liever niet wilt dat je
leidinggevende en/of ondergeschikte ze ziet.
Zo’n borrel op donderdagmiddag
bijvoorbeeld, waarvan dan zo’n foto wordt gemaakt: dat je met een glas rosé in
de hand en blosjes op de wangen, übercharmant de smartphonecamera toelacht. Wie
ooit mijn facebooktijdlijn heeft bekeken, weet dat er wel eens zo’n foto van
mij voorbij is gekomen. Dat soort zaken deel je dus niet met collega’s.
Nu hoor ik je denken… 'Was jij niet juist mét je collega’s aan het borrelen?' Eh… ja. Maar dat was
anders. Dat waren collega’s van de gemeente 's-Hertogenbosch. Met het risico
dat ik nu allerlei vooroordelen ga bevestigen: 's-Hertogenbosch = Brabantse
gezelligheid. Met Bossche collega’s is het goed borrelen. Niet met allemaal
hoor; het is heus niet zo dat we op donderdagmiddag met een kleine 2.000 ambtenaren
de Graven van Leuven bestormden. Maar ik heb zeer warme herinneringen aan een
aantal collega’s met wie het steevast dolle pret was. Ook denk ik dat er oud-collega's zullen zijn, die mij niet enkel en alleen herinneren om mijn kwaliteiten als communicatiemedewerker.
Dus als je mij nu vraagt
wat ik het meeste mis aan mijn vorige baan, is het antwoord eenvoudig: de
Bossche gezelligheid en diverse oud-collega’s*. Begrijp me niet verkeerd: ik heb nu ook erg
leuke collega’s! En we hebben een maandje terug nog een erg gezellige barbecue
gehad met het hele team. Maar het is wel anders. Toen mij laatst werd gevraagd of
ik dan met mijn nieuwe collega’s dan nooit eens een borrel ga drinken na het werk,
was het antwoord: Er is gewoon niet zo’n borrelcultuur. Het komt niet bij ons
op en het komt er niet van. Of ik dat jammer vind? Ja en nee. Nee, omdat ik het
eigenlijk wel prettig vind om mijn werk alleen mijn werk te laten zijn. En ja,
omdat ik er zes jaar lang zo van genoten heb!
Kortom: ik denk dat ik
zeer binnenkort maar weer eens een borrel ga doen met een paar gezellige Bossche
oud-collega’s. En aangezien ik geen Locus-collega’s als facebookvriend heb, houd ik werk en privé ook nog eens keurig gescheiden!
*) Om misverstanden te voorkomen: ook de alcoholvrije variant! Die trof ik dan meer tijdens de lunch enzo ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten