woensdag 5 augustus 2015

Borrelcultuur

“Het is sowieso niet slim om facebookvrienden te worden met je collega’s.”
Zomaar een uitspraak uit een gesprek dat ik afgelopen weekend voerde. Deze toch wat stellige bewering werd onderbouwd met termen als verstoorde verhoudingen en meer van dat soort verstandigheden. En weet je… ik snap het. Met je collega’s heb je een zakelijke verhouding, met je (facebook)vrienden deel je je privé. En iedereen kan zich situaties, foto’s of uitspraken voorstellen, waarvan je liever niet wilt dat je leidinggevende en/of ondergeschikte ze ziet. 

Zo’n borrel op donderdagmiddag bijvoorbeeld, waarvan dan zo’n foto wordt gemaakt: dat je met een glas rosé in de hand en blosjes op de wangen, übercharmant de smartphonecamera toelacht. Wie ooit mijn facebooktijdlijn heeft bekeken, weet dat er wel eens zo’n foto van mij voorbij is gekomen. Dat soort zaken deel je dus niet met collega’s.

Nu hoor ik je denken… 'Was jij niet juist mét je collega’s aan het borrelen?' Eh… ja. Maar dat was anders. Dat waren collega’s van de gemeente 's-Hertogenbosch. Met het risico dat ik nu allerlei vooroordelen ga bevestigen: 's-Hertogenbosch = Brabantse gezelligheid. Met Bossche collega’s is het goed borrelen. Niet met allemaal hoor; het is heus niet zo dat we op donderdagmiddag met een kleine 2.000 ambtenaren de Graven van Leuven bestormden. Maar ik heb zeer warme herinneringen aan een aantal collega’s met wie het steevast dolle pret was. Ook denk ik dat er oud-collega's zullen zijn, die mij niet enkel en alleen herinneren om mijn kwaliteiten als communicatiemedewerker.

Dus als je mij nu vraagt wat ik het meeste mis aan mijn vorige baan, is het antwoord eenvoudig: de Bossche gezelligheid en diverse oud-collega’s*. Begrijp me niet verkeerd: ik heb nu ook erg leuke collega’s! En we hebben een maandje terug nog een erg gezellige barbecue gehad met het hele team. Maar het is wel anders. Toen mij laatst werd gevraagd of ik dan met mijn nieuwe collega’s dan nooit eens een borrel ga drinken na het werk, was het antwoord: Er is gewoon niet zo’n borrelcultuur. Het komt niet bij ons op en het komt er niet van. Of ik dat jammer vind? Ja en nee. Nee, omdat ik het eigenlijk wel prettig vind om mijn werk alleen mijn werk te laten zijn. En ja, omdat ik er zes jaar lang zo van genoten heb!

Kortom: ik denk dat ik zeer binnenkort maar weer eens een borrel ga doen met een paar gezellige Bossche oud-collega’s. En aangezien ik geen Locus-collega’s als facebookvriend heb, houd ik werk en privé ook nog eens keurig gescheiden! 

*) Om misverstanden te voorkomen: ook de alcoholvrije variant! Die trof ik dan meer tijdens de lunch enzo ;-) 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten