Het H.A.D.Z.D.F.

‘s-Hertogenbosch, 23 juli 2008


Geachte heer, mevrouw,


Het Help Ari De Zomer Door Fonds (H.A.D.Z.D.F.) heeft uw hulp nodig.
Nog voor de zomer van start kon gaan, raakte Ari in een zorgwekkende positie. Na verstrikt te hebben gezeten in de uitgeefwereld, wist zij vervolgens slechts ternauwernood te ontsnappen aan de verschrikkingen van de werving- en selectiebranche. Nu verkeert zij in een staat van verwarring, armoede en moedeloosheid. Vanuit haar tijdelijke onderkomen bij De Ambtenaren* ziet zij haar toekomst somber tegemoet. Waar kan zij heen als de zomer haar einde nadert?

Het H.A.D.Z.D.F. helpt. Met geld. Met mentale ondersteuning. Met brokjes voor de weerloze Annabel en Tobias, die tevens slachtoffer zijn geworden van deze hachelijke situatie. Ook u kunt helpen. Met een donatie van slechts vijf euro per week helpt ook u Ari de zomer door!
U kunt uw donatie overmaken op bankrekening 3222 ***** of sms [HELP ARI!] naar 06-24****99!

Namens H.A.D.Z.D.F., dank u wel!
____________________________________________

Krijg je al de neiging om te doneren? Nee? Jammer.... moet ik toch nog even door oefenen. Het is natuurlijk ook alweer een jaar geleden dat ik me bezighield met deze tak van sport. Fondsenwerving. Het werven van fondsen. Goededoelen marketing. Charitas.
Grappig eigenlijk, dat ik acht jaar geleden niet eens wist dat dit een branche was en dat in deze branche duizenden mensen, over de gehele wereld, dagelijks bezig zijn met hoe zij potentiële donateurs kunnen overtuigen geld te doneren aan Het Goede Doel. Dat er congressen bestaan, bureau’s, beroepsverenigingen, opleidingen, literatuur, vakbladen....
En dat ik het zou gaan missen. Wist ik veel?
Maar helaas, Het Brabants Dagblad, Monsterboard en Nationale Vacaturebank doen niet aan vacatures in deze bijzondere tak van marketingsport. Dus bood ik mijn diensten aan bij leveranciers van levensmiddelen, kerstpakketten, vastgoed en autoruitreparaties. Jawel, zelfs een kandidatuur bij overheidsinstellingen werd niet geschuwd. Maar het was het allemaal nèt niet.
Toen werd ik geroepen door een stem uit het verleden. Of eigenlijk; ik vond een berichtje in mijn hyves-inbox. Ja, ‘t is net werken!

Ik las.
Ik overdacht.
Ik twijfelde.
Niet de vacature, maar de afstand.
Ik raadpleegde NS online
Ik mailde.
Ik werd uitgenodigd.
Ik reisde.
Ik luisterde.
Ik sprak.
Ik raakte enthousiast.
Ik dronk een roseetje.
Ik overdacht.
Ik twijfelde niet meer.
Ik werd gebeld.
Ik heb een baan!

Ik word weer onderdeel vàn....!
Ik word deel van De Wervende Factor!
Hatsa!

*) Even zonder dollen. Het ware H.A.D.Z.D.F. bestaat natuurlijk uit De Ambtenaren. Niet alleen vond ik bij deze overheidsinstelling de financiële middelen om deze onzekere zomer door te komen, ook vond - en vind - ik bij de afdeling wijkmanagement die dosis gezelligheid, waardering en acceptatie die ik nodig had. Het mogen dan ambtenaren zijn, ‘t zijn wel goeies!

Open sollicitatie

Vedior / Tempo-Team
T.a.v. de marketing manager
Diemermere 15
1112 TB Diemen

Den Bosch, 9 juli 2008

Geachte heer, mevrouw,

Naar aanleiding van uw mailing van 4 juli jl. in het kader van uw fusie/overname, zou ik mij graag kandidaat willen stellen voor de functie van direct marketeer. De hierboven genoemde mailing doet mij vermoeden dat u per direct een vacature zult hebben voor deze functie; de medewerker die zoveel veel fouten in één brief weet te verwerken, zal zijn of haar contract ongetwijfeld niet verlengd zien.

Mijn ruime ervaring in direct mail zou mij ongetwijfeld in staat hebben gesteld om de juiste samenvoegvelden in de brief te verwerken, zodat de tenaamstelling niet zou hebben bestaan uit bijvoorbeeld Mevr. A. Arianne. Tevens heb ik, ondanks het ontbreken van de vermelding hiervan in bijgevoegd CV, wel mijn opleiding aan de basisschool afgerond. Zodoende weet ik dat werkwoorden in de derde persoon enkelvoud doorgaans eindigen op een t.

Naast de direct mail achtergrond die ik eerder noemde, kan ik tevens putten uit een ruime ervaring in de arbeidsbemiddelingsbranche, zowel vanuit de rol van consulente/intercedente als vanuit mijn verleden en heden als kandidaat c.q. flexwerker. (Dit doet mij er trouwens aan denken; de aanhef ‘oud-flexwerker’ boven de van Vedior afkomstige brief verwondert mij enigszins. Deze aanhef impliceert dat ik ooit van werk zou zijn voorzien door Vedior, wat zeker niet het geval is. Tenzij met de aanhef wordt bedoeld dat ik uitzendbureau-onafhankelijk als flexwerker gewerkt zou hebben in het verleden. Dat is echter ook niet correct, omdat ik juist in het heden werkzaam ben als flexwerker. Was het niet eenvoudiger èn persoonlijker geweest om mijn voornaam te gebruiken in de aanhef? Of was dat niet mogelijk omdat dit veld reeds elders gebruikt werd?)
Vanuit een combinatie van ervaringen borrelen er diverse ideeën omhoog, voor het geven van invulling aan jullie marketing. Een geheel nieuw en onderscheidend concept; stem de communicatie- en marketingboodschappen èn de doelgroepsegmentatie eens op elkaar af. Bijvoorbeeld het mailen van vacatures naar werkzoekenden en als het enigszins mogelijk is afgestemd op wensen en niveau van de kandidaten. Of wanneer dit in de uitvoering te moeilijk is; communiceer naar de markt dat het maken van de juiste match datgene is wat jullie intercedenten het beste doen. En vooral; laat dat ook het geval zijn.

Mocht het, tegen alle waarschijnlijkheid in, zo zijn dat u geen vacature heeft op dit moment, kunt u dan deze brief even doormailen naar de Vedior/Tempo-Team vestiging in Den Bosch? Bij voorkeur met de mededeling dat ik niet van plan ben om me bij deze vestiging opnieuw in te laten schrijven, zoals mij zeer vriendelijk werd verzocht in de eerder genoemde mailing. Indien het zo is, zoals vermeld op uw website, dat mijn ‘vaste contactpersoon’ dezelfde blijft, lijkt mij dit volslagen nutteloos. Het synchroniseren van twee databases kan toch nooit zo moeilijk zijn, dat het nodig is dat ik ter plekke de geïmporteerde gegevens kom controleren.

In afwachting van uw uitnodiging.

Hoogachtend,


Arianne Gelderblom

P.S. Los van deze sollicitatie wil ik u nog even complimenteren met de hoge attentiewaarde van de door u verzonden mailing. Zelden heb ik een direct mail uiting zo grondig gelezen en heeft de afzender zo’n blijvende indruk op me gemaakt. Weet u wel zeker dat u de naam ‘Vedior’ wilt laten verdwijnen nu deze net een top-of-mind positie heeft verworven?

Fields of joy

Het is vrijdagmiddag, de zon schijnt en ik sta voor de balie bij het GWK.
‘Twee maal Rockin’Park alstublieft’
‘Twee kaartjes voor morgen.... het is te hopen dat het dan ook zulk weer is, jongedame!’
Ja, dat is het zeker....
Al weken, maanden zelfs, staat Rocking’ Park in de agenda, maar het KNMI is even niet mijn beste vriend. Er wordt regen voorspeld.
Later in de middag krijgen we nog een mail: ‘Mocht het onverhoopt toch een druppel vallen (waar wij zijn is het anders altijd goed weer!); ik heb voor iedereen een prachtige rode poncho aangeschaft.’

Tegen de tijd dat het zaterdagochtend is, wordt ons anders zo zonnige zuiden bedekt met een dikke, donkere, grauwe wolkenlaag. Het regent. Mijn geliefde kent mij inmiddels; hier wordt Ari niet vrolijk van... Wij banen ons nog even een weg door de regen naar het winkelcentrum om de hoek voor contanten en een krantje (jawel, het zoeken naar vacatures gaat ook dit weekend gewoon door.). Nog een kopje koffie en dan richting het station!

Als wij in Nijmegen uit de trein stappen is het droog. Als we bij het Goffertpark uit de bus stappen, merken we de eerste zonnestralen op. Als we het festival terrein betreden stappen we een zonovergoten wereld binnen van muziek, eten, drinken en gezelligheid.

We zoeken een plekje uit met uitzicht op het grote podium, bakenen ons terrein af met een plastic zeiltje en er wordt gelapt en drank gehaald.

I may take a holiday in Spain
Leave my wings behind me
Drink my worries down the drain
And fly away to somewhere new

Met mijn plastic bekertje lauwe rosé in mijn hand loop ik naar de WC’s. Ik kijk om me heen, gewoon omdat het zo leuk is om om me heen te kijken. Mensen liggen languit in het gras. Ze genieten. Ik geniet. Zoveel mensen, zoveel verschillende soorten mensen, muziek, zon....
Hèt optreden van de dag (mijn bescheiden mening) begint. We lopen naar voren, de menigte in.

Oh, now, we took it back to far,
Only love can save us now,
All these riddles that you burn
All come turnin' back to you,
All these rythm that you hide
Only love can save us now,
All these riddles that you burn
Yeah,yeah,yeah
I alone love you, I alone tempt you
I alone love you
Fear is not the end of this!

Die muziek, die stem, dat lijf, de teksten, de passie, de mensen die meebrullen en springen. Dit is zooo gaaf!
Wow...

Terug bij ons afgebakende plekje ga ik eventje languit; rug op het zeil, hoofd op een rugzakje, bekertje rosé in mijn hand en mijn gezicht in de zon.
‘Dit is het leven he, Arianne?’ klinkt het naast me.
‘Ja, dit is het leven...’

We hebben honger. Er is keuze genoeg. We kiezen voor surinaams en de surinamers in dit kraampje, doen wat surinamers het beste kunnen; goed eten bereiden zonder haast. Het duurt wel lang, maar we gaan niet naar een ander kraampje. We staan immers bijna vooraan, al een minuutje of 20! De jongens achter me krijgen pizza van hun vrienden. Ik maak nieuwe ‘vrienden’ en krijg ook een hapje. Maar de bami met saté is beter, blijkt uiteindelijk. Terwijl ik met mijn bakje bami terug loop naar ons honk, wordt ‘The Dark’ ingezet. Snel dooreten, want ik moet weer staan, dansen, zingen....
Wat kan dat wijf zingen! Ik zing ook, keihard.

It's too bad, but that's me
What goes around comes around,you'll see
That I can carry the burden of pain
'cause it ain't the first time, that a man goes insane
And when I spread my wings to embrace him for life
I'm suckin' out his love,oh I'll never be nobody's wife

Oeh, zo lekker!

De schemering zet in, op het kleine podium doet Racoon een poging Beth Hart te vervangen. Op zich wel fijn om weer even rust te hebben...
Dan is er even niets. De slotact is weer eens ‘fashionably late’. Zijn optreden gaat van start... professioneel, perfect, geroutineerd als altijd.

Let's wander slowly through the fields
Slowly slowly through the fields
I touch the leaves that touch the sky
Just you and I through fields of joy

All trouble slowly fades away
Slowly slowly fades away
I hold your hand inside my hand
Across the land through fields of joy

Hij is goed. Zijn band is goed. Er is ook een trompetist en zodra hij aan zijn solo begint, lijkt de man naast me haast gehypnotiseerd.
‘Is ie goed Wil?’ klinkt het meermalen.
Hij is goed.
William is onder de indruk.
Het is niet mijn ding. Ik wil gitaren, herkenning, teksten. Het duurt me te lang.
Na een trompetsolo volgt een drum solo. Duurt ook te lang.

De avond valt.
We weten, als we nu vertrekken kunnen we zitten in de trein. Als we nu vertrekken, kunnen we nog ff koffie scoren op het station. Als we nu vertrekken zijn we de grote menigte voor.
We verlaten de fields of joy.

Wat een geweldige dag. Waarom doen we dit niet vaker?
Regel jij de zon, regel ik de artiesten?!
Dit is het leven!