Als ik dan zo’n broek gevonden heb, ben ik in staat dat ding een dag of 4 per week te dragen. Weken achter elkaar. Maanden soms. Als het meezit zelfs jaren, tot het moment dat ie tot de draad toe versleten is... en dan nog trek ik zo’n broek nog graag aan. Want hij zit zo lekker.
Soms dènk ik dat ik De Juiste Jeans gevonden hebt. Ken je dat? Staat ie in de winkel best leuk en je bent allang blij dat je die ene maat over je heupen geschoven krijgt. Ook staat ie die verkoopster zo goed. Dat moet wel een fijne broek zijn! En die oude kan nu echt niet meer, dus ik moet wel.... Maar ja, dan blijkt na een paar keer dragen dat ie ’t toch niet helemaal is. Stug blijf ik dat ding dan wel aantrekken, maar ondertussen gluur ik alweer bij diverse modezaken in de rekken. Ondertussen weet ik dat er een nieuwe moet komen. Dit is ‘m niet, mijn nieuwe ware textiel liefde.
De laatste tijd lijk ik dit ook een beetje met banen te hebben.
Had ik eerst nog een exemplaar dat perfect zat, maar die gewoon na een jaar of zes gewoon helemaal op was..... Daarna vond ik er eentje waar ik prima inpaste, maar de kleur was het net niet en hij was in de taille wat te ruim en de stof was wat te stug. Ik had er nog makkelijk een aantal maanden of misschien zelfs een jaar in rond kunnen lopen, maar na verloop van tijd moest er een andere komen. Dat stond al vast.
Terwijl ik langzaamaan wat rondsnuffelde in de rekken, werd mij ineens vanuit onverwachte hoek een exemplaar voorgehouden. Een aanbieding! Kwam dat even goed uit.
Na enkele weken merk ik echter dat dit de grootste miskoop sinds jaren is; dit is mijn ding niet. Dit past niet. Dit zit zo strak dat ik last van mijn maag krijg. Hoe heb ik kunnen denken dat dit iets voor mij zou zijn?
Een mens kan zich vergissen. Ik kan dat zelfs erg goed. Ik heb een kast vol miskopen om dat te illustreren. En een CV vol... als ik niet uitkijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten